Public animal

John Buijsman (1953), Rotterdams acteur, laat zich graag inspireren door eigenzinnige, dwarse karakters.
Deze keer vormen leven en werk van de Rotterdamse schrijver/dichter Cornelis Bastiaan Vaandrager (1935-1992) het uitgangspunt voor een literaire, theatrale, muzikale productie (begeleiding Keimpe de Jong, saxofoon, en Andreas Suntrop, gitaar).

Vaandrager (of Vaan, zoals hij zichzelf later noemde) bezocht dezelfde middelbare school als ik (het Charlois Lyceum); er is dus een band.
Het moet in het begin van de jaren '60 zijn geweest dat ik Vaandrager ontmoet heb, in een Rotterdams café (was het in De Fles op de 's-Gravendijkwal of in Melief-Bender?).

Gisteravond zag ik Vaan weer terug in Buijsmans voorstellling Public Animal, in het Isala Theater, met alleen maar teksten en gedichten van Vaandrager, een 'rapper' avant la lettre...

Zijn misschien wel bekendste gedicht (het 3e uit de cyclus Made in Madurodam; en het staat op een muur in HNY):

De kroketten in het restaurant
zijn aan de kleine kant

Het verhaal van de fiets die Vaandrager binnenshuis in gebruik neemt, omdat dit hem zoveel tijdsbesparing oplevert bij diens gang van stoel naar boekenkast en terug, is komisch.
Maar aan het eind kruipt de angst in de voorstelling.
Buijsman illustreert Vaandragers toenemende paniek met een simpel (en laatste) beeld: hij laat hem het woord ‘Pijn’ als een goochelaar wegtoveren: 'Pijn verdwijn'.

Over C.B. Vaandrager:

- Boeken VPRO (met beeldfragment en geluidsfragmenten)
- Literair Nederland
- Menno Schenke: VAAN, het bewogen bestaan van C.B. Vaandrager. Uitgever: De Bezige Bij (2006, ISBN 9789023418818)